Tanzania dag 11. Op safari naar Tarangiri NP

Vanochtend half zes opgestaan, ATC zou me om 6 uur ophalen, dit werd uiteindelijk 6.30 uur maar ja ik ben er inmiddels aangewend. Ik heb al mijn spullen mee omdat ik ga verkassen naar het SG Hotel. Bij de poort van het hotel staat de bewaakster al naar me te zwaaien met een dikke glimlach op het gezicht.

Na het inchecken op weg naar het Tarangiri NP een rit die gaat over een goede weg dwars door Masai gebied. Onderweg is er weer van alles te zien een door een defect aan de remmen rokende en stinkende vrachtwagen, een auto die waarschijnlijk over de kop is geslagen want er zat geen voorruit meer in en alle stijlen waren verbogen, de inzittende waren dik aangekleed!

Bij de toegangsweg naar het park is een soort pleisterplaats ontstaan en we gaan daar ontbijten en slaan wat water, frisdrank en cupcakes in. De chauffeur zit inmiddels al aan bord soep vol met zenerig uitziend vlees, ik besluit alleen voor de soep te gaan zonder vlees! Je weet het maar nooit en ik heb geen zin in nog eens flinke racekak. Er zit ook een vrouwtje bij een vuurtje met daarop een koekenpan zij bakt van deeg een soort pannenkoekjes, die neem ik er ook maar bij, het smaakt best lekker.

Bij het park aangekomen moet ik mijn gegevens invullen en nadien natuurlijk alles betalen, het valt dit keer mee, $45 voor mij $15 voor mijn begeleiders en $9 voor de auto. Naar de Ngorongoro krater was veel duurder.

In het begin van het park zie je nog Masai met hun vee rondscharrelen, later niet meer. Tijdens de safari zie van alles wat mij vooral opvalt zijn de enorm grote kale Baobabbomen er zijn exemplaren met een diameter van wel 11 meter en de uitgestrektheid van het gebied. Naast natuurlijk al het wild. Veel giraffen, olifanten, wildebeast, kudu's, zebra's, zwijnen en struisvogels, ander wild zit er ook maar die heb ik niet gezien tijdens onze trip.

Ik had van Christine de Dobbeleare de tip gekregen om te gaan lunchen bij de Safari Lodge, dus had ik dit voorgesteld aan de mannen van ATC, zij wilden dit niet dus gingen we naar de picnick plaats Matete ook een prachtige plek met uitzicht maar daar was niets te krijgen, nadat ik duidelijk had gemaakt dat ik de lunch zou betalen (wat al steeds de bedoeling was) wilden ze wel mee. Op de weg er naar toe merkte ik al enige opgewondenheid op, deze wereld is voor hen totaal onbekend! Bij de lodge aangekomen nam de chauffeur zijn flesje Sprite mee naar binnen en zeg hem dat dit niet gebruikelijk is, tegen Mengi zeg ik dat hij niet met zijn handen mag eten wat hij normaal in het "restaurant" op school wel altijd doet. Als ze de prijs ($25 pp)van de lunch in buffetvorm horen vallen ze zowat stijl achterover! Het buffet bestaat vooral uit wereldgerechten zoals guacamole, tomatensalsa,enchilada's, broccoli met mosterdsaus en dergelijke, het is hen totaal onbekend. Ze scheppen grote borden vol maar gedurende de lunch blijkt dat het toch niet helemaal hun smaak is, ze eten het meeste wel op uit beleefdheid. Er staan ook allerlei verschillende toetjes, ik neem wel maar zij wagen zich er niet meer aan!! Nadat ik ze een klein lepeltje van chocoladepudding met vanillesaus heb laten proeven nemen 2 van de 3 toch ook maar een toetje! Ik leg ze uit dat het niet gaat om het geld en of je het allemaal heel lekker vindt maar dat je een ervaring hebt opgedaan die je veel rijker maakt. 

Het uitzicht bij de lodge is geweldig, beneden loopt een riviertje en dit trekt veel dieren aan, je kijkt kilometers ver over het gebied uit.

Bij het verlaten van het park staan allemaal Masai kinderen met geschminkte gezichten te zwaaien om met hen op de foto te gaan. Verderop staan kindjes in enorm vuile kleren te bedelen om lege waterflesjes, wij geven hen onze voorraad volle flesjes water wat leidt tot een ware toeloop van smekende kindjes.

Eenmaal weer terug in Arusha is ook de hectiek weer terug, chaos en dikke knalpijpen die zwarte rookpluimen uitspuwen, veel activiteit langs de kant van de weg met mensen die allerlei spullen verkopen.

In het hotel aangekomen mag ik weer veel handjes schudden en het voelt of ik in een warm bad ben gestapt.