Laatste week in Tanzania.

4 november 2017 - Arusha, Tanzania

Na de safari (wat reizen betekent in Swahili) van gisteren heb ik vandaag besloten heel weinig te doen, het weer is redelijk en ik ga onder andere relaxen bij het zwembad en chatten met de familie en vroeg naar bed.

Maandag 30-10-2017

De dag gestart met een video over draadsnijdgereedschap en ander elektrisch gereedschap van Rems, tijdens de video zie ik de verwondering op het gezicht van Leonard en hoor hem denken "waarom hebben wij die spullen niet! " . Het is een strijd om met dikwandig gegalvaniseerd staal een goed werkstuk te maken of het nu ligt aan de door mij meegenomen draadsnijdijzers of de geleverde fittingen en buizen van gefabriceerd in Tanzania ik weet het niet, de leerlingen hebben er kennelijk geen last van, zijn het volgens eigen zeggen gewend. Ik vind het maar een groot getob, je moet zo ontzettend veel kracht gebruiken om de buizen en de fittingen in elkaar te draaien, niet zoals ik het gewend ben, de kwaliteit van de fittingen is ook aan de matige kant.

Om 10 uur komt er een filmploeg van de Tanzaniaanse televisie opnamen maken in opdracht van ACCT (Association Contractors Citizens Tanzania), zij maken samen met Msuya een tour door het centrum en ook ik mag een woordje doen voor de camera, ik verontschuldig me voor mijn wellicht niet voldoende goede Engels waarop de presentator zegt, no worries we gebruiken een voice over! Ik leg uit wat we willen bereiken en hoe we dat doen en dat er iemand moet opstaan die de leiding neemt in het zorgen voor het beter verkrijgbaar zijn van materialen van goede kwaliteit. Ik laat ze de meegebrachte spullen van Walraven als voorbeeld zien en wat je er mee kan doen. Na het 10 keer schudden van handjes geef ik de mannen allemaal een pen, een led-lampje en een Schoonderbeek T-shirt. De presentator zegt hierop dat hij het T-shirt tijdens de presentatie van het programma zal dragen, lachen!. We spreken af dat hij mij ter zijner tijd een kopie mailt. Overigens de opnamen worden gemaakt met een voor ons doen ouderwetse camera met video 8 bandjes!

In de strijd met het werken met de verkrijgbare materialen lopen we nu tegen het bijna niet waterdicht te krijgen verbindingen in IPS buis en fittingen aan, de leerlingen vertellen dat zij de verbindingen maken met tape en een soort van lijm "Boy Whity"waarop ik besluit de importeur een mailtje te sturen met de vraag wat zijn mening daarover is, ik kan het gebruik van zowel tape als de lijm niet terugvinden in de gebruiksaanwijzing van de fabrikant! Als antwoord krijg ik dat niet van het gebruik van deze lijm weten en dat de verbindingen zelfs zonder pakking materiaal dicht zijn. Dat gaan we dus uitproberen! Het lekt aan alle kanten gedurende test, waarop we het met 8 slagen tape nog eens hebben getest, ook nu weer lekkende verbindingen, uiteindelijk met 14 slagen tape blijken de verbindingen dicht, Ik heb de gemaakte filmpjes naar de importeur gestuurd met de vraag waarom zij niet de door de fabrikant aanbevolen sealant en hennep op voorraad hebben. Het antwoord is typisch voor Tanzania, het product liep niet en werd daardoor hard en moesten ze het weggooien, totaal niet gedacht aan het feit dat je het kan promoten door mensen te trainen met het werken met deze spullen. Het mailtje en de video's zijn inmiddels ook al in Argentinië bij de fabrikant aangekomen! Wordt vervolgd!

IMG_2712

31-10-2017

Bij aankomst vanochtend zitten de leerlingen op een bankje voor het centrum  in de zon, als ze me zien zwaaien ze alweer enthousiast, ik ga bij hen zitten. Deo vraagt of ik nog een keer wil uitleggen hoe dat nu zit met het feit dat Nederland voor ongeveer 50% onder de zeespiegel ligt, mijn presentatie op de eerste dag had kennelijk wel indruk gemaakt. Ook de  gisteren behandelde lesstof werd weer besproken.

Gedurende dag komt mijn Tanzaniaanse collega docent eens kijken, de man weet werkelijk niets en kijkt zijn ogen uit! Ik geef hem maar een sample van de Walraven spullen en brochures mee, geef deze ook maar aan de leerlingen met de mededeling deze ook aan hun werkgever te laten zien. Ze willen ook allemaal de gebruikte lesstof en linkjes naar de youtube filmpjes hebben! Top.

Heb mijn bestelde spullen na 6 dagen zeuren eindelijk binnen, Christine heeft ze opgehaald, was in uurtje geregeld!

Op de terugweg naar het hotel valt het op dat alle Masai mannen met een stok lopen, toch maar eens gevraagd waarvoor dat is. De stok is bedoeld als hulpmiddel bij onderlinge twisten, het drijven van hun vee en als wandelstok. De vrouwen hebben er geen!! Net voor het hotel zit een benzinestation en daarnaast zit een volgens mij illegale mobiele garage, dagelijks staan er auto'sop een geïmproviseerd rek en wordt er olie ververst, ik zie geen vat staan waarin de afgewerkte olie wordt verzameld dus zal het wel in het dichtbij zittende putje verdwijnen!

1-11-2017

Bij het controleren van de werkstukken blijkt het maatvoeren wel goed te zitten! Het gebruik van beugels is nog moeilijk! In de ochtend videoclips van producten van Walraven laten zien wederom de verwondering in de blikken van de mannen. Ik laat ze van de PVC opdracht de materiaalstaat maken met de juiste benaming, erg leerzaam voor ze! ik heb in de momenten dat ze aan het werk zijn en hulp of uitleg nodig hebben naamkaartjes gemaakt voor in het magazijn die ik bij gebrek aan een schaar met een mes uitsnijd en vervolgens met houtlijm op de vakken plak, waarop Mengi zegt dat hij dat in zijn werkplaats ook gaat doen, top!

Ik zie vooral Deo en Leonard groeien, ze komen zelf met voorstellen om een afsluiter op een betere plaats te monteren, Leonard zegt zelf dat hij op een ander "level" is gekomen!

IMG_2773

De architect van het onlangs gerealiseerde nieuwe gebouw komt samen met Urbanus en een collega langs, ook hij ziet het goede van dat wat we aan het doen zijn, ik geef ze uitleg en materiaal van Walraven mee, vooral de jonge collega is belangstellend, denk dat hij wel kansen ziet!

Ik heb uitleg aan 4 van de deelnemers gegeven hoe een riolering werkt en waar je allemaal rekening mee moet houden, dit leid weer tot veel vragen!

's Avonds ga ik met Msuya , zijn vrouw en hun twee kinderen uit eten bij Milestones een zeer populaire tent bij de bevolking van Arusha, het zit er bomvol! We starten met een grote schaal met geitenvlees, voor mij als niet zo'n grote vleeseter al gauw teveel, maar het gezin eet al het vlees met smaak op! De jongens van 8 en 10 jaar oud zien voor het eerst Discovery Wild op het scherm en willen alle namen van de in beeld komende vissen weten! Ik weet ze ook niet allemaal maar doe mijn best! Het ijs lijkt gebroken en ze schuiven steeds  dichter naar me toe en noemen me uncle Ruud, de Afrikaanse muziek is hard en ritmisch en al gauw zitten de kinderen en ik te swingen op de stoel! We genieten allemaal met volle teugen. Ik heb een top avond! Msuya laat foto's van zijn ouders (80 en 82 jaar oud) zien, ze leven op de hellingen van de Kilimanjaro en zijn nog erg krachtig, zij leven volgens mij ook in een Bleu zone-achtige omgeving, sterke sociale verbondenheid, lokaal eten en nog actief bezig zijn. Msuya nodigt me voor de volgende keer uit om een weekend bij hen op bezoek te gaan, ik neem de uitnodiging heel graag aan!

2-11-2017

Ik heb Leonard gevraagd in het kader van de opdracht train de trainer dat hij hetgeen ik hen gister heb uitgelegd aan de 3 andere uit te leggen op een paar kleine dingetjes na doet hij het uitstekend, mooie opsteker!

IMG_2792

Vanmiddag is de certificaat uitreiking, dit wordt hier als een bijzonder plechtige aangelegenheid beschouwd. Ik mag hier ook een woordje doen naast een lid van de ACCT en de rector van ATC, de sprekers worden dan ook door een mevrouw officieel geïntroduceerd. Mijn speech gaat over de uitdagingen die er voor mij en alle betrokkenen liggen ( kwaliteit en verkrijgbaarheid van materialen), de mentaliteit van de Tanzanianen (materialen halen bij groothandel), het bijna elke dag uitvallen van de stroom, 2 keer gedurende 6 uur, maar ook over de kansen die er voor Tanzania en de leden van ACCT, het tekort van 3 miljoen huizen, de eigenlijk benodigde nieuwbouw van 200.000 nieuwe huizen i.p.v de huidige 15.000,  het toenemende toerisme, de toenemende vraag naar gezondheidszorg.

Waardering voor de deelnemers die in hun dagelijks werk met weinig middelen toch iets goeds proberen te maken en per individu hun persoonlijke kwaliteiten positief te benoemen.

Afsluitend met een bedankje voor het gastvrije onthaal en  de mededeling dat zij goed moeten zorgen voor hun prachtige land.

Ik heb voor allen een cadeautje meegenomen en krijg aan het einde van de ceremonie van de leerlingen 2 Masai doeken voor mannen, 1 poncho en een doek voor vrouwen en daarnaast nog  voor Mia en mij ieder 3 armbandjes.

IMG_2796

Daarna mag ik getooid met een Masai doek op de groepsfoto en willen alle leerlingen individueel met mij op de foto.

's Avonds uit eten in het Impala hotel, tijdens het diner krijg ik weer cadeaus en mooie bedankjes aangeboden, ben best een beetje ontroerd!

De rit er naar toe met Saidi als chauffeur in een auto die wel een disco lijkt was ook weer een hele uitdaging, na een gemiste afslag met allerlei capriolen via een benzine station toch nog op de goede weg. Ik had gevoel dat Saidi zijn rijbewijs bij de boter zegeltjes had gekregen!

Terug in het hotel is Johan Bol van PUM aan het inchecken, hij is net gearriveerd en vraagt of ik nog een biertje met hem doe, ik offer me maar op!!

3-11-2017

De laatste dag. Op de campus liggen allemaal 40 jaar oude waterleidingen die veelal een soort goot liggen die soms ook als riool worden gebruikt en op veel plaatsen lekken, cholera en Tyfus komen dan ook veel voor. Ook in ons gebouw zitten 2 zichtbare lekken, we besluiten om ze te repareren, hiervoor moet de gehele campus 3 uur zonder water worden gezet (maakt niemand wat uit, ze zijn er aangewend), we besluiten om gelijk maar afsluiters te plaatsen zodat in ieder geval ons gebouw afzonderlijk kan worden afgesloten, het is overigens wel een zoekplaatje hoe het allemaal in elkaar zit en het duurt dan ook wel even voor we alle beton en prut hebben verwijderd. De loodgieter van school had wel eerdere reparaties uitgevoerd maar dan met een stuk rubber van een binnenband! Uiteindelijk is het prima gelukt ondanks het niet hebben van een goede boormachine!

IMG_2793

Na de lunch nemen we afscheid van elkaar en gaat een ieder weer naar huis (Dar es Salaam, Moshi en Arusha).

Ik zit nog aan een biertje als mijn chauffeur geheel tegen de Tanzaniaanse gewoonte in 3 kwartier te vroeg mij bij het hotel komt ophalen! Tijdens de rit naar het hotel zie je weer van alles, fietsen zonder spatborden en kettingkasten die met  ruim 2 meter lange bamboo zijn volgeladen, spookrijders, door Masai kuddes kaal gevreten vlaktes enorme bedrijvigheid langs de kant van de weg.

De terugreis verliep erg voorspoedig! 8.45 uur weer thuis! Het was weer een mooi avontuur met bijzonder aardige en zorgzame en dankbare mensen.

Tot het volgende avontuur

Groet Ruud

Foto’s

4 Reacties

  1. Liesbeth en Piet:
    5 november 2017
    Weer leuke en interessante verhalen.
    Mooi dat je inzet zo gewaardeerd word.
    Je missie is geslaagd vinden wij.
    Groetjes, Liesbeth en Piet
  2. Henk van Surksum:
    5 november 2017
    Ruud ,je moet maar zo denken dat je een steen hebt bijgedragen aan de verdere ontwikkeling van deze mensen en zo te lezen zijn ze jou erg dankbaar.
    Mooie verhalen en heel veel moeite, zo te lezen, om je doelstellingen te behalen
    maar uit de reacties te horen is het toch gelukt. Super.
  3. Nel en Peter:
    5 november 2017
    Ruud
    Mooi verhaal en mooie belevenis
  4. Marloes Z:
    29 november 2017
    Wow Ruud, dit klinkt echt te gek. Wat mooi dat je jouw ervaring als vakman en docent zo kan brengen daar. En verder klinkt het ook reuzegezellig en inspirerend om Tanzania van zo dichtbij mee te maken. Succes bij de volgende trip alvast!