Oranje feest en Kilimanjaro

Het is nu koningsdag in Nederland maar hier wordt gewoon gewerkt! Ik ga met een chauffeur van ATC naar Nabaki om verkeerd geleverde goederen terug te brengen. Aldaar is het net of alles met stroop is in gesmeerd zo moeilijk gaat het, deze mensen verkopen sanitair maar hebben er geen verstand van begrijpen niet wat je bedoeld als je een badsifon wil hebben en een simpele plugbeker sifon, het is om gek van te worden. Uiteindelijk maar een lijstje gemaakt met te bestellen spullen, deze zijn wel hier in Arusha op voorraad maar moeten toch besteld worden in Dar es Salaam!! We kunnen de teruggeven spullen ook niet daar laten maar moeten er mee naar het magazijn wat 1 kilometer verderop ligt en alleen te bereiken is via een zeer slechte weg. Het hele grapje kost me bijna 3 uur! De grap is dat de dokus aldaar weer de verkeerde hoeveelheden op de proforma nota heeft gezet en ik er dus weer achteraan moet!!

s'Middags hebben we de uitreiking van de certificaten, ik twijfel of ik 2 deelnemers er wel een moet geven, ze moeten nog zoveel leren! Ik denk maar dat het een aanwezigheidspremie is! Gelukkig zitten er ook 4 goeie bij!

Ik ga 's avonds naar kingsparty wat ergens ver van Arusha wordt gehouden, het is wel een stap om helemaal in je eentje daar naar binnen te stappen zonder dat je er iemand kent! Eenmaal binnen wordt ik bijna direct aangesproken door een Noor die al 30 jaar daar woont maar die is even later al weer verdwenen. Ik raak in gesprek met een half Tanzaniaanse jongen en zijn moeder, zij helpen met het halen van eten en uiteindelijk vliegt de avond om! We wisselen telefoonnummers uit en de mevrouw nodigt me uit om wanneer ik weer naar Tanzania kom bij hen kom logeren in plaats van in een hotel. Overigens wordt er flink gedanst en een hoop gedronken op dit feestje van Nederlanders en heel veel andere nationaliteiten die 's middags tegen de Nederlanders hebben gevoetbald.

De volgende ochtend al weer vroeg op we gaan naar de omgeving van de Kilimanjaro. Op de auto staat een met zeil afgedekte lading die we ergens daar in de buurt moeten afleveren, het blijkt te gaan om een blokken pers die gebruikt wordt voor het zelf maken van beton blokken, die gebruikt worden voor het door de zwager van de chauffeur eigenhandig te bouwen huis.

Onderweg komen we minstens 10 politiecontroles tegen op dit 80 kilometer lange traject, uiteindelijke worden wij ook aangehouden omdat we te hard hebben gereden, de chauffeur moet de auto aan de kant zetten en met de controleur onderhandelen over het al niet krijgen van een boete. Hij kiest voor de strategie van veel keer sorry te zeggen en zijn excuses aan te bieden, wat werkt! Hij komt er zonder boete vanaf! Er gebeurt nu ook weer van alles onderweg, voor ons rijdt een collectievo die tussen 2 tegenover elkaar rijdende vrachtautos, rijd het gaat op een haar na goed, we schrikken er behoorlijk van. Even verderop ligt er een vrouw midden op de weg, ik dacht dat ze wellicht aangereden was maar volgens Raymond is ze waarschijnlijk geestelijk gestoord. 

Langs de kant van de weg liggen allemaal zeilen met daarop kiemgroenten die daar worden gedroogd, het wordt gebruikt om samen met geperste bananen drank van te brouwen. Raymond koopt een halve liter voor me, ik neem maar een paar slokjes  om te proeven, ik wil er niet ziek van worden, de rest wordt aan een local gegeven die er hartstikke blij mee is.

Bij de Manchane gate aangekomen regent het. Ik kom een Amerikaanse tegen die op het punt staat om aan de klim te beginnen in haar eentje, na ja in der eentje er gaan een stuk of 6 dragers mee een gids  en een kok! De trip duurt ongeveer 5 dagen om de top te halen en weer naar beneden te komen. Van hier is het zonder goede voorbereiding niet te doen om een dagtocht te maken. 

Nadat we informatie hebben verzamelt gaan we op weg naar de 2e gate welke een kleine 50 kilometer verder op ligt, hier zijn wat meer mogelijkheden om te wandelen.

Raymond stopt bij een Lutherse kerk, ik moet daar foto's van nemen volgens hem en we moeten hem van dicht bij bekijken, wat we dan maar gaan doen. Bij de kerk komt er gelijk een soort van bewaker aan die toestemming geeft om binnen te kijken. Het is een kale boel maar de bewaker neemt me hand en loopt met me door de kerk en voor het altaar staat hij in mijn handen te friemelen, ik wordt er een beetje ongemakkelijk van! We moeten ook nog het kerkhof bekijken, daar is alles overwoekerd met gras.

Daar komt een local direct zijn diensten aanbieden als een soort van gids om ons naar het startpunt van de beklimmingen te leiden en naar een buiten het NP gelegen waterval te brengen. Hij doet dit voor 5000 shilling. Bij het maken van foto's bij het startpunt komt er spontaan ook een groepje Tanzaniaanse jongeren bij staan. Ze zijn van harte welkom! Op de weg naar de waterval begint de gids al om tip te vragen, hij heeft een vrouw en kinderen! Ik denk bij mezelf als je nu 10000 had gevraagd bij het aanbieden van je diensten had je het ook gekregen! De omgeving van de waterval is mooi! Op de terugweg komen we een bruidsstoet tegen die allemaal in pick-ups naar boven worden gebracht, het hele kerkkoor gaat ook mee, het lukt een niet om op het modderige pad naar boven te komen en loopt vast het halve koor (dames in mooie jurken en schoenen) moet daarom uitstappen in de modder om een nieuwe poging te wagen, wat uiteindelijk lukt. De gids krijgt uiteindelijk 6000 shilling, ik denk dat hij een beetje teleurgesteld is.

De terug weg duurt lang en we zijn pas om half acht weer terug in het hotel, ik heb nog een kwartier voor ik weer opgehaald wordt voor een gezamelijk diner in het Impala, Daar is ober meer een vertegenwoordiger van het opgestelde buffet, we houden voet bij stuk en willen Indiaas eten, het duurt erg lang voordat we wat krijgen, waarschijnlijk moesten ze de kok van huis halen! Het is alweer tegen twaalf als ik me bedje in kan. Het zit er weer op! koffers pakken en naar huis!